Danas, 17. marta, navršava se 20 godina od Martovskog pogroma na Kosovu – najveći talas posleratnog etničkog nasilja na Kosovu usmereno u najvećoj meri prema Srbima, te Romima i Aškalijama, koje je kulminiralo u napadima na srpske enklave širom Kosova, uz paljenje kuća, crkava i škola.
Prema podacima Fonda za humanitarno pravo, u etničkom nasilju na 17. i 18. marta, stradalo je 15 Albanaca i 12 Srba. Ozbiljno je povređeno oko 170 Srba, od toga 150 batinanjem u njihovim kućama, dok je njih 20 povrećeno u napadima na putevima. Što se tiče objekata, oko 800 srpskih, 90 aškalijskih i dve albanske kuće su ili potpuno uništene ili ozbiljno oštećene. Pored civilnih objekata, potpuno je demolirano i spaljeno 36 pravoslavnih, verskih objekata. Prema podacima Generalnog sekretara UN, u martovskom nasilju povređeno je 954 osobe, među kojima 65 međunarodnih policajaca, 58 pripadnika KPS i 61 pripadnik međunarodnih mirovnih snaga.
Tokom svojevrsne “Kristalne noći”, kako se izrazio jedan od zvaničnika KFOR, marta 2004, nad Srbima, njihovim domovima, imovinom, svetinjama i spomenicima, sa Kosova i Metohije proterano je, koliko se zna, 4.012 Srba.
Posledica je bilo trajno proterivanje. Znatan deo žrtava bili su nedavni povratnici, uglavnom iz 2003.
Martovski pogrom 2004, bio je zapravo drugi veliki pogrom koji su lokalni Albanci počinili nad Srbima Kosova i Metohije u novijoj istoriji, posle onog po agresiji NATO-a na Srbiju, odnosno SRJ 1999. Tokom juna 1999. godine izgnano je, u prisustvu međunarodnih vojnih snaga, približno četvrt miliona Srba i drugih nealbanaca.
Tokom pogroma porušeno je koliko se zna 935 srpskih kuća i zapaljeno 35 verskih objekata, uključujući 18 spomenika kulture, među kojima i drevna crkva Bogorodice Ljeviške, sa početka 14. veka. Prva liturgija u njoj služena je tek šest godina kasnije.
Devastacija i tragovi požara nisu sasvim otklonjeni. Godine 2006. stavljena je na listu spomenika pod zaštitom UNESKO. Bogorodica Ljeviška, bila je episkopsko središte srpske crkve u srednjem veku. Raskošniju formu dobila je u vreme Kralja Milutina (1282-1321) mada je i ranije bila arhijerejsko središte prizrenskog episkopa.
Prema podacima Eparhije raško prizrenske SPC, iz aprila 2004, ukupan broj uništenih crkvenih objekta tokom pogroma marta 2004. je približno stotinu. Uništene su brojne svetinje, freske, ikone, crkvene relikvije, pri čemu je načinjen nenadoknadiv gubitak za kulturno nasleđe ne samo Srba nego globalno.
Međunarodni tužioci i sudije na Kosovu i Metohiji procesuirali su sedam slučajeva uništavanja crkava, a 67 osoba je osuđeno.
