Apelacioni sud u Beogradu pravosnažno je oslobodio četvoricu nekadašnjih radnika Državne bezbednosti od optužbi za učešće u ubistvu novinara i vlasnika “Dnevnog telegrafa” Slavka Ćuruvije 11. aprila 1999. godine. Fondacija Ćuruvija saopštila je da je presuda duboko uznemirila njegovu porodicu, prijatelje, kolege i poštovaoce. UNS ukazuje da je “poslednjom u nizu odluka srpsko pravosuđe pokazalo institucionalnu nemoć i da za ubice novinara i njihove nalogodavce nema nikakve kazne”.
U odsustvu neposrednih i posrednih dokaza koji bi pouzdano potvrdili da su Radomir Marković, Milan Radonjić, Miroslav Kurak i Ratko Romić izvršioci ovog krivičnog dela, Apelacioni sud je našao da nisu na nesumnjiv način dokazani navodi optužbe.
Usvajanjem žalbi odbrane i delimičnim usvajanjem žalbe Tužilaštva, apelacioni sud je preinačio prvostepenu presudu tako što je oslobodio od optužbe Markovića da je izvršio krivično delo teško ubistvo u podstrekavanju, a Radonjića, Kuraka i Romića da su kao saizvršioci izvršili krivično delo teško ubistvo, dok su oštećeni upućeni na parnični postupak radi ostvarivanja imovinskopravnog zahteva.
“Činjenica da je Ćuruvija bio kritičar tada aktuelne vlasti, za ovaj Sud nije sporna, ali s obzirom na to da je u odnosu na okrivljene doneta oslobađajuća presuda, to se Sud nije ni mogao upuštati u motive izvršenja ovog krivičnog dela”, navodi se u saopštenju Apelacionog suda objavljenog na njegovom sajtu.
Drugostepeni sud je preinačio prvostepenu presudu kojom su Radomir Marković, Milan Radonjić, Ratko Romić i Miroslav Kurak bili osuđeni na višedecenijske kazne zatvora i pravosnažno ih oslobodio, objavljeno je na sajtu suda. U detaljnom obrazloženju presude Apelacioni sud podseća da je otvorio glavni pretres, jer je prvostepeni sud i u ponovljenom postupku učinio bitne povrede krivičnog postpka zbog čega nije bilo moguće ispitati tu presudu.
“Prvostepeni sud je presudom koja se napada žalbama prekoračio optužbu, povredio identitet optužbe i presude i nije rešio predmet optužbe, a pritom je i selektivnom ocenom dokaza u potpunosti zanemario određene činjenice koje proizlaze iz izvedenih dokaza, a koje međusobno posmatrane pružaju osnov za drugačije presuđenje” objavljeno je na sajtu.
Drugostepeni sud je ispitao svedoke koje prvostepeni nije, ali su se neki od njih izjašnjavali samo o informacijama koje su od nekoga čuli, te je ovaj sud zaključio da su iskazi pojedinih svedoka iz istrage ne samo nepouzdani, već i da se ne mogu sa sigurnošću prihvatiti kao istiniti.
Po nalaženju Apelacionog suda, i pored svih izvedenih dokaza, tokom postupka nije utvrđeno postojanje organizovane kriminalne grupe, niti je utvrđeno ko je, kada i gde, kao što se navodi u dispozitivu optužnice, učestvovao u sačinjavanju prethodnog dogovora i plana za lišenje života Ćuruvije, a nije izveden ni jedan dokaz u prilog navodima optužbe, da je takav nalog dat od strane NN lica “iz najviših struktura vlasti”.
Kako se dalje navodi, nisu ni potvrđeni navodi da je Marković upoznao Radonjića sa planom o ubistvu Ćuruvije, odnosno da mu je preneo plan i tako ga sa umišljajem podstrekao da pripremi njegovu fizičku likvidaciju, nisu potkrepljeni ni jednim izvedenim dokazom, te stoga logičko zaključivanje prvostepenog suda samo na osnovu odnosa subordinacije između okr. Markovića i Radonjića, nije moglo biti prihvaćeno.
Fondacija Ćuruvija: Šokirani smo presudom Apelacionog suda
Slavko Ćuruvija fondacija saopštila je da je šokirana odlukom Apelacionog suda da oslobodi nekadašnje pripadnike Resora državne bezbednosti optužene za ubistvo novinara Slavka Ćuruvije i istakla da je ova presuda duboko uznemirila njegovu porodicu, prijatelje, kolege i poštovaoce.
Fondacija ocenjuje da presuda za ubistvo novinara, koji je ubijen, kako kažu, zato što je javno kritikovao režim Slobodana Miloševića, predstavlja znak da država nije u stanju da se obračuna sa delovima službi iz devedesetih i da one i dalje kako se navodi, imaju ogroman uticaj na pravosuđe i na političke procese u Srbiji.
Prema navodima Fondacije, odluka Apelacionog veća je finale “sramotnog procesa” koji je trajao skoro devet godina i koji je, kako tvrde, obilovao čudnim odlukama sudskih veća, prvostepenim presudama pisanim tako da moraju da budu oborene, zastrašivanjem svedoka i odbijanjem da se kao svedoci pozovu oni koji su najviše znali o ovom slučaju.
“Još jednom podsećamo da su oslobođeni oni koji su ubili novinara koga je tajna služba prisluškivala i pratila pre samog zločina, čije je ubistvo najavljeno na državnoj televiziji, sa kim su se obračunavali najviši državni zvaničnici, o kome su u državnim medijima plasirane monstruozne laži, čiju je imovinu država uništila, a njegove saradnike proganjala”, navodi Fondacija i ocenjuje da ova presuda vraća na “veliku scenu devedesete godine prošlog veka”.
Zora Dobričanin Nikodinović: Ova presuda uliva nadu da istina oslobađa
Advokat Zora Dobričanin Nikodinović, koja je branila dvojicu radnika Državne bezbednosti u postupku za ubistvo novinara Slavka Ćuruvije, ocenila je da je “pravda spora, ali dostižna”, nakon što su njeni klijenti Milan Radonjić i Ratko Romić nakon skoro 10 godina suđenja pravosnažno oslobođeni optužbi.
Dobričanin Nikodinović je za Tanjug navela da je tokom postupka govorila da ne postoji nijedan dokaz protiv okrivljenih i da je spremna lično da “odrobija” svaki dokaz protiv njih, jer ih nema.
“Pravo je pobedilo pritiske politikanata i stručnjaka za sve i svašta. Ova presuda uliva nadu da istina oslobađa”, istakla je Dobričanin Nikodinović.
UNS: Srpsko pravosuđe pokazalo institucionalnu nemoć
Udruženje novinara Srbije šokirano je oslobađajućom presudom Apelacionog suda u Beogradu u slučaju atentata na Slavka Ćuruviju iz 1999. godine, navodi se u sopštenju.
UNS ukazuje da je “poslednjom u nizu odluka srpsko pravosuđe pokazalo institucionalnu nemoć i da za ubice novinara i njihove nalogodavce nema nikakve kazne”.
UNS će, kako se navodi u sasopštenju, uprkos obeshrabrujućim odlukama pravosuđa, nastaviti da istražuje ubistva novinara, podržava rad Komisije za istraživanja ubistava novinara, i javno objavljuje sva saznanja.
Slavko Ćuruvija je ubijen 11. aprila 1999. tokom NATO bombardovanja Savezne Republike Jugoslavije, u haustoru zgrade u kojoj je stanovao u centru Beograda. Ubice su u Ćuruviju s leđa ispalile 17 metaka.
