“Ako je iko na Kosovu i Metohiji izvršio genocid to su OVK i njeni bivši i sadašnji komandanti. To nažalost ne mogu da posvedoče ubijeni Srbi, ali može blizu četvrt miliona pripadnika našeg naroda koji su, da bi se spasili od istrebljenja, bili prinuđeni da napuste Kosovo i Metohiju”, kaže direktor Kancelarije za Kosovo i Metohiju Marko Đurić, reagujući na izjavu Hašima Tačija.
“Insistiranje Hašima Tačija na tome da će samoproglašeno Kosovo pokušati da Srbiju tereti za genocid pred međunarodnim instancama, jeste samo još jedna potvrda da Priština nastoji da se infiltrira u tela UN kako bi nastavila rat protiv Srbije drugim sredstvima.
Tači je, u intervjuu beogradskom listu “Danas”, na uvredljiv i ciničan način negirao odgovornost terorističke OVK za zločine počinjene nad srpskim civilima nakon dolaska međunarodnih snaga na Kosovo i Metohiju, iako je činjenica da je ta paravojno-kriminalna formacija i danas veoma aktivna.”
Granice nekadašnjih operativnih zona OVK postale su posle rata granice podele Kosova i Metohije na zone uticaja kriminalnih klanova na čijem se čelu i dalje nalaze bivši komandanti te terorističke formacije, kaže Đurić.
Te kriminalno-terorističke strukture aktivirane su i prilikom martovskog pogroma nad Srbima 2004. godine i tokom organizovanih kampanja zastrašivanja srpskog stanovništva u enklavama i povratničkim sredinama na KiM.
Demilitarizacija OVK, koju pominje Tači, nije se nikada dogodila, njeni pripadnici su samo obukli civilna odela, ali su zadržali i oružje, organizacionu strukturu i terorističke metode, a pošto na Kosovu i Metohiji nije ostalo pripadnika srpskih snaga bezbednosti koje bi mogli napadati, njihova isključiva meta postali su srpski civili, ali i politički protivnici i nelojalni Albanci.
Očekujem da Specijalni sud za zločine OVK, ukoliko uopšte želi da bude od istinske koristi građanima Kosova i Metohije, upravo raskrinka kriminalno-zločinačke strukture koje su danas glavna pretnja miru i bezbednosti srpskog naroda u našoj južnoj pokrajini, navodi se u Đurićevom saopštenju.
