Srpska pravoslavna crkva proslavlja Svetog Simeona Mirotočivog, rodonačelnika srpske vladarske dinastije Nemanjića koja je srpskim zemljama vladala više od dva veka, a taj značajan dan obelžava se i širom sveta u crkvama SPC koje nose njegovo ime.
Sveti Simeon duhovno je, monaško ime Stefana Nemanje, utemeljivača dinastije Nemanjića, rođenog u Ribnici kod Podgorice oko 1114. godine Srpski veliki župan bio je od 1166. do 1196, koji se izborio za političku samostalnost u odnosu na Vizantiju, ujedinjenje srpskih zemalja u jedinstvenu državu i utvrđivanje pravoslavlja.
O životu rodonačelnika srpske vladarske dinastije Nemanjića, koja je bila na vlasti sve do 1371. godine, najznačajnije zapise ostavili su Sveti Sava, Sveti Stefan Prvovenčani i Domentijan. Doba njegove vladavine predstavlja prelomni period u istoriji i kulturi Srba.
Završilo se kada se povukao sa vlasti i zamonašio na velikom državnom saboru 25. marta 1196. godine, te za svog naslednika odredio srednjeg sina Stefana Prvovenčanog.
Najstarijem sinu Vukanu ostavio je na upravu Zetu, Travuniju, Hvosno i Toplicu, ali da je podređen Prvovenčanom.
Zamonašio se posle sabora sa suprugom Anom u Crkvi Svetih Petra i Pavla u Rasu. Tom prilikom uzeli su monaška imena Simeon i Anastasija. Prvu godinu monaškog života Sveti Simeon proveo je u manastiru Studenica.
U novembru 1197. pridružio se najmlađem sinu monahu Savi na Svetoj gori, gde su, uz dozvolu vizantijskog cara, oživeli zapusteli manastir Hilandar 1198.
Gradio je još i Đurđeve stupove, manastir Svetog Nikole kod Kuršumljije i i crkvu Svete Bogorodice na ušću reke Kosanice.
Zbog čudotvornog tečenja mira iz njegovih moštiju, prozvan je Mirotočivim.
Vinova loza kojs pomaže parovima da dobiju decu
Vinova loza, iznikla iz njegovog privremenog groba u Hilandaru, i danas rađa čudotvorno grožđe čiji plodovi pomažu parovima da dobiju decu.
Žitije Stefana Nemanje je ostalo napisano u nekoliko verzija. Opisali su ga njegovi sinovi – Sveti Sava i Stefan Prvovenčani, kao i jeromonah Domentijan.
Stefan Nemanja preminuo je u Hilandaru u dubokoj starosti na današnji dan 1199. ili 1200. godine.
Sledeće godine Svetogorski sabor kanonizovao je Stefana Nemanju kao Svetog Simeona Mirotočivog, jer su njegove mošti točile miro.
Sveti Sava je 1208. preneo njegove posmrtne ostatke u Rašku i nad njima izmirio zavađenu braću Stefana Prvovenčanog i Vukana, koji su se borili oko vlasti.
Njegove mošti su tada položene u njegovu zadužbinu Studenicu, pored oca. U njoj se i danas nalaze, desno od oltara u sarkofagu.
Ipak, pomerane su nekoliko puta: iz Studenice u Žiču, pa nazad u Studenicu, zatim odatle u Sopoćane, gde su počivale 152 godine. U zemlji su bile ukopane 211 godina.
Godine 1686. prenete su u Crnu Goru, a zatim vraćene u Studenicu 1701. Poslednji put su bile sklonjene 1790-1791. godine u Banat u manastir Vojlovicu.
