Pravoslavna crkva i vernici koji Božić slave po Julijanskom kalendaru obeležavaju Badnji dan i Badnje veče. Sa badnjakom, vernici u kuću unose sreću, zdravlje i napredak uoči najradosnijeg hrišćanskog praznika – Božića. Badnja noć je noć mira i iščekujuće radosti.
Badnji dan je i poslednji dan božićnog posta, kojim se vernici pripremaju za proslavu najradosnijeg praznika rođenja Isusa Hrista, praznika cele porodice, koja je tada na okupu.
Ujutru, pre izlaska sunca, domaćin odlazi u šumu po badnjak, koji se tek sa prvim mrakom, sa slamom, unosi u kuću.
Naveče Badnjeg dana, na Badnje veče, loži se badnjak.
Ovo mlado drvo, obično hrastovo, simboliše Hrista i njegov ulazak u svet. Loženje badnjaka predstavlja toplinu Hristove ljubavi.
Badnjak vodi poreklo od čudesne vitlejemske noći, kada su pastiri nasekli i doneli grane da nalože vatru pored Novorođenčeta i njegove Majke.
Po drugom tumačenju badnjak je nagoveštaj Hristovog stradanja i njegovog krsta.
