Povodom dvadeset četiri godine od napada hrvatske vojske na tadašnju Republiku Srpsku Krajinu, koja je bila područje pod zaštitom snaga Ujedinjenih nacija (UNPROFOR), u akciji etničkog čišćenja, koju je Hrvatska nazvala ”Oluja”, Koordinacija srpskih udruženja porodica nestalih, ubijenih i poginulih lica sa prostora bivše Jugoslavije (Srpska koordinacija), izdala je saopštenje:
“Srpska koordinacija, u ime porodica ubijenih, poginulih, nestalih i prognanih, podseća da je u akciji etničkog čišćenja ”Oluja”, ubijeno 1.834 lica srpske nacionalnosti, od toga preko 1.200 srpskih civila, od kojih je više od 60 % bilo starije od 60 godina, da je prinudno je nestalo 1183 lica, da je proterano preko 220.000 Srba, zapaljeno više od 20.000 srpskih kuća i objekata, i da je preko 40.000 stanova u svojini Srba oteto i nikada nije vraćeno.
Nalog vrhovnika Hrvatske, Franje Tuđmana: ”Da se učine takvi udari da Srbi praktično nestanu”, što je de iure bila naredba da se sprovede etničko čišćenje, pripadnici hrvatske vojske su brutalno i sistematski izvršili, ubijajući čak i starce i starice, koji nisu hteli da napuste svoja vekovna ognjišta, sistematski minirajući i uništavajući napuštene srpske kuće i infrastrukturu. Brojni su primeri zločina nad preostalim srpskim stanovništvom, počinjeni nedeljama i mesecima nakon zvaničnog završetka zločinačke akcije ”Oluja”, kao u selima Grubori, Gošići i Varivode, gde je ubijeno dvadeset dvoje staraca i starica krajem avgusta, odnosno krajem septembra 1995. godine.
Narednih desetak godina od progona, hrvatska vlast je činila sve da onemogući povratak Srba: uništavanjem kuća i otimanjem stanova i ostalih nepokretnosti, ”legalizacijom” uzurpacije nepokretnosti, pljačkom imovine, uskraćivanjem prava na zarađene penzije i drugih stečenih prava, diskriminativnim sudskim presudama, poreskim i drugim propisima itd.
Srpska koordinacija podseća da je za masovne ratne zločine počinjene u tzv. Oluji, u Hrvatskoj pravosnažno osuđeno samo jedno lice, kao da nije reč o najvećoj akciji etničkog čišćenja, počinjenoj na tlu Evrope, nakon Drugog svetskog rata. To ukazuje da u Hrvatskoj ne postoji namera da se gone učinioci ratnih zločina, koje su pripadnici hrvatske vojske počinili nad Srbima. Naprotiv, u Hrvatskoj se, od strane najviših državnih zvaničnika, negira zločinačka strana tzv. Oluje isticanjem da je ona ”čista kao suza”, a oni koji su osmislili i komandovali vojnim operacijama, poput generala Gotovine i Markača, umesto da odgovaraju za ratne zločine, slave se kao nacionalni heroji i odlikuju najvišim državnim odlikovanjima, a o njihovom ”herojstvu” u Hrvatskoj se snimaju filmovi.
Haški sud je konačnom drugostepenom presudom oslobodio hrvatske generale za udruženi zločinački poduhvat u ”Oluji”, iako je prvostepenom presudom osudio generale hrvatske vojske: Gotovinu na 24 godine zatvora, a Markača na 18 godina. Sud je u ovoj presudi utvrdio da su u „Oluji“ počinjeni masovni i sistematski zločini nad nevinim civilima, da je srpsko stanovništvo masovno proterano sa svojih vekovnih ognjišta, ali je konačnom presudom naprasno ”zaboravio” na komandnu odgovornost i na 1300 stranica prvostepene presude i jednim potezom pera je oslobodio najodgovornije za počinjene masovne ratne zločine nad Srbima.
Ovom presudom Haški tribunal je na najgrublji i najočigledniji način kompromitovao pravdu i ozvaničio dvostruki kriterijum, kada su u pitanju zločini učenjeni nad srpskim žrtvama na prostoru bivše Jugoslavije, čemu se Srpska koordinacija odlučno protivi.
Srpska koordinacija takođe podseća na licimeran stav zvanične Hrvatske, koja na sva usta govori kako je ”pitanje nestalih jedno od glavnih humanirarnih pitanja”, a već dvadeset četri godine ne žele da ekshumiraju nevino ubijene srpske civile u navedenoj akciji, čiji se posmrtni ostaci nalaze u poznatim grobnicama i grobnim mestima, koje je pod nadzorom UNPROFOR-a evidentirala i privremeno sahranila sama Hrvatska.
Srpska koordinacija u ime porodica žrtava, i ovim povodom ukazuje na selektivnu pravdu i pristup, kako u sudskim postupcima, tako i u javnim politikama Hrvatske, Bosne i Hercegovine, Prištine i dela međunarodne zajednice, u cilju političke instrumentalizacije žrtava hrvatske, bošnjačke i albanske nacionalnosti, kako bi se prikazala i opravdala jednostrana slika ratova na prostoru bivše Jugoslavije, prema kojoj su Srbi krivci, a srpske žrtve – žrtve drugog reda. Pozivamo javnost u Srbiji, nadležne vlasti i institucije, da se aktivno suprotstave neistinitim tumačenjima događaja tokom ratova 90-ih godina na prostoru bivše Jugoslavije i pridruže se porodicama žrtava u borbi za istinu i pravdu”,stoji u saopštenju.
Izvor RKM saopštenje
