Politički je kancelarka Angela Merkel i u Nemačkoj i u EU objektivno u složenom, oslabljenom položaju, ali zasad nema naznaka da bi nemački, unutar Unije “najtvrđi stav” prema kosovskom pitanju, mogao da se promeni.
Najpre zato, smatraju diplomate i analitičari u Briselu, što je među vladajućim demohrišćanima i socijalistima SPD vidna odbojnost prema rešenju za Kosovo uz menjanje granica na etničkoj osnovi, a slabiji položaj i demohrišćana i SPD posle poslednjih izbora im ionako ne daje bilo kakav manevarski prostor.
Jer, napominju ovi izvori, čak i ako bi nemačka vladajuća elita želela da se otvori prema stavu Vašingtona (pa i Rusije) i više članica EU da željena “nagodba Beograd-Priština mora da se uzme u obzir”, makar to značilo i “korekciju granica”, nemačka javnost bi to teško prihvatila.
To bi bilo protumačeno, dodaju diplomate i analitičari bliski EU, kao otvaranje vrata Srbiji za ulazak u članstvo EU, za šta u Nemačkoj, ali i drugim članicama Unije zasad ne postoji većinsko raspoloženje, pre svega zbog činjenice da je masovni, neuređen talas imigracije u Nemačku jedan od ozbiljnih uzroka unutrašnje političke krize i jačanja ekstremnih i snaga koje se protive snaženju evrozone i Unije.
To se kancelarki Merkel najviše i zamera i smatra najlošijim potezom u njenoj vladavini, a kao dokaz se navodi da je, posle preko tri godine, samo nekoliko procenata od preko 800 hiljada izbeglica dosad uključeno u nemačku privredu i društvo.
Zamoljeni da objasne da li “tvrdi stav” znači da vladajući krugovi u Berlinu ne vide bilo šta osim toga da Beograd prizna Kosovo kao “ulaznicu” u buduće članstvo EU, izvori u Briselu, misle da se nemačko mišljenje temelji na tome da je nemačka vojska prvi put 1999. učestvovala u NATO operaciji na Kosovu i Srbiji, kao i da se ne odustaje od toga da je Berlin 2008. i priznao Kosovo.
Rešenje za odnose Beograd-Priština mora, dakle, biti takvo da nezavisnost i granice Kosova ne mogu da se menjaju, iako o svemu drugom, položaju Srba, imovini, kulturno-verskom nasleđu mora da se postigne nagodba.
Sagovornici u Briselu su i mišljenja da je moguće da vladajuća elita u Berlinu deli ranije izneseni stav, koji je prenesen i Beti od visokog zvaničnika bliskog vladajućim krugovima, a to je da i Srbija mora da se pomiri s gubitkom dela teritorije, baš kako što se to dogodilo i Nemačkoj kad je gubila ratove.
Ali podvlače i to da bi bilo logično očekivati da Berlin na neki način pristane na rešenje za Kosovo uz “korekcije granica”, pa čak i delimičnu razmenu stanovništva, ako bi takvu za bezbednost regiona bitnu nagodbu Beograd-Priština prihvatili SAD, Rusija i, naročito, ostali u EU, jer je nezaobilazna činjenica i to da pet članica Unije ne priznaju samoproglašenu nezavisnost u Prištini.
Ipak, ocenjuje se da na stavove vlade u Berlinu može i te kako imati uticaja budući novi šef demohrišćanske stranke, jer je Angela Merkel najavila da se povlači s tog položaja.
A ako pobedi desno krilo u stranci, teško će kancelarka Merkel moći da sprovede dogovor s francuskim predsednikom Emanuelom Makronom o integraciji nemačko-francuskih stavova u spoljnoj politici i jačanju zone evra.
Od tog unutrašnjeg preuredjenja Unije zavise i izgledi da se jednog dana nekoj zemlji sa Zapadnog Balkana otvore vrata EU, što u sadašnjim okolnostima nije ostvarljivo u idućih desetak godina, zaključak je izvora u Briselu.
Izvor: Radio Kontakt plus / Beta
